नवीन वर्ष. नवीन सुरुवात. यावर्षी काहीतरी वेगळं करण्याचा प्रयत्न करा.
साचेबद्ध राहण्यात काहीच अर्थ नाही. यावर्षी स्वतःसाठी थोडा वेळ काढा.
आपल्या माणसांसाठीसुध्दा थोडा वेळ काढा.
आयुष्यातील छोट्या छोट्या क्षणांचा आनंद लुटण्याचा प्रयत्न करा.
या तुमच्या प्रयत्नांसाठी माझ्या शुभेच्छा. नुतन वर्षाभिनंदन!!
संदीप खरेंची आणि माझी ओळख जवळ जवळ दहा वर्षांपासून… म्हणजे आम्ही प्रत्यक्ष भेटलो नाही. पण त्यांच्या कवितांची आणि माझी. लेखनातून माणसाची ओळख – पारख सहज शक्य आहे. म्हणूनच म्हटलं की मी त्यांना एवढी वर्षे ओळखतो. “मौनाची भाषांतरे” वाचता वाचता दहा वर्षांपूर्वीचा मी आठवलो. खूप काही बोलायचं होतं. पण शब्दच सापडत नसत. अशात, संदीप खरेंनी माझ्या काही भावनांना नां शब्द दिले. हे एका दशकापूर्वी लिहिलेले पुस्तक आज पुर्ण वाचून काढले.
असे वाटले की मी हे पुस्तक तेव्हाच वाचायला पाहिजे होते. त्या अव्यक्त विचारांना मोकळीक मिळाली असती. विचारांची घुसमट होउन मन वैफल्यग्रस्त झाले नसते. दोन ‘मी’ या कवितेचे गीत स्वरूप त्यावेळी मी रिपीट मोडवर ठेवायचो. दिवस असे की, अवयव, आताशा असे हे, नास्तिक या कविता मनात घर करतात. या घरांची दारं सताड उघडी असतात. गरज फक्त आपणच भेट देण्याची ..
अजूनही काहीवेळा व्यक्त करताना अडखळतो. किंबहुना, मला लंगडा असल्यागत वाटते. अशात कुणीतरी लिहिलेल्या कविता माझ्या कुबड्या बनतात. योग्यवेळी, योग्य ठिकाणी शब्दांची साथ मिळाली व ती भावना व्यक्त झाली की बस्स!!
जेवणाची चव ते करणाऱ्याच्या भावनांवर अवलंबून असते. म्हणूनच घरातल्या जेवणाला चव असते. बहुतेक वेळा.. म्हणजे जेव्हा चव बिघडते तेव्हा समजायचं की “भांडे” जास्त गरम झाले होते. लंडनमध्ये रहाणार्‍या आदित्यला अस्सल पुणेरी शाकाहारी स्वयंपाक शिकायचाय. तो आपली नोकरी सोडून पुण्यातील मित्राकडे रहायला जातो. त्यांच्या जेवणाच्या डब्यातील गुलाबजाम खाऊन त्याला आपल्या बालपणाची आठवण होते. विचारपूस केल्यानंतर, आदित्य राधाकडे जेवण शिकायला लागतो. इथे कथेत पुणेरी टोमणे हसायला भाग पाडतात. त्यानंतर जो काय अप्रतिम कॅमेरा वापरलाय… अहाहा!! ते जेवणाचे पदार्थ तोंडाला पाणी आणतात व त्या पदार्थांना बघून डोळे सुखावतात. जेवणातील पदार्थ, साहित्य यांच्या उपमा देऊन सुंदर तत्वज्ञान मांडलंय. कथेला अनुसरून लिहिलेले संवाद वाखाणण्याजोगे आहे. चित्रपटाची मांडणी फारच मजेशीर आहे व कुठेच कंटाळा येत नाही. सिध्दार्थ चांदेकर आणि सोनाली कुलकर्णीने प्रभावी व्यक्तीमत्वं साकारली आहे. एकंदरीत हा चित्रपट एकदा बघून समाधान होणे शक्य नाही. एकदा तरी चव चाखून बघाच… ९/१०
I am back..
I am bigger..(Ummmm.. At least my belly is)
Like every year, I want to set some goals for this year. Because life without goals is nothing but…Zombie??? Yeah. Zombie is the right word. It’s aimless and boring… So let’s set some goals and try to get them to some through the post.
1) Solo trip: It’s back again on this year’s list and I have placed it at the top. That much is the importance of this trip for me. I don’t know where I’ll go, when I’ll go, But I want to make it happen this year.
2) Socialize : Last year, I stayed aloof for most of the time. It’s time to get back to being human. I’ll try to attend as many social functions as I can with the exception of weddings and ring ceremonies. Best to avoid THE question.
3) Books : I have been successful reaching this target every year for past 4 years. I am making it difficult this time by setting a target of 40 books. This is steep by my standards. More because I am planning to read more hard copies instead of ebooks.
Three are sufficient. This is a mammoth task and a lot of effort is required to fulfill these. Along with this, I will also try to unclutter my mind. I feel that I have got a great start for this year. Making the most out of it will help me reach my goals.
Until I free up my mind…
Think nonsense…
This is that time of the year when I used to blog. I mean, it was the only time I used to blog. It’s one of the things that changed this year. Let me try to list the major events that changed me this year.
1) Books : This is one constant in my life throughout. It’s the most I have ever read in a year. 36 books, 10000+ pages. I had increased the count from the usual 24 books to 35 books. Some books surprised me. Some disappointed. But overall, I am quite happy with my reading. I wish to continue this in coming year.
2) Training Camp : I attended a training camp in last 7 days of the year. Before the camp, There was a doubt that I won’t be able to defend myself from physical attacks. Somewhere in a corner of my mind, I wanted to learn self defense. This camp fulfilled my wish. Though this isn’t advance level training, it has increased my confidence. I wish to practice and get more comfortable with the techniques.
3) Gujarat Trip : My resolution for 2017 included a solo trip which I couldn’t manage. The tour of Gujarat doesn’t fulfill my goal but it does bring joy and pleasant moments. The peak of the tour, literally and metaphorically, was the Girnar Yatra. Those days, those memories will stay forever with me.
4) Dealing with loneliness : A major portion of this year was spent lonely. I didn’t attend much social functions, weddings etc. and tried to remain aloof. My goal was to prepare myself for what’s coming for me. It’s harsh reality but I have to deal with it. I was successful to some extent but there were moments which lead me into my shell. I wish to and I have to put more effort to deal with this.
5) Back to blogging : My blog was almost dead. But this year, I have put some life into it. The goal was to posts 1-2 post every month. Posts which reflected my thoughts. 18 posts (including this one) is a good start I say. This is another thing I want to continue in coming year.
There have been some more life events that changed me. Some scarred me. Some healed me. But I do not wish to make them public. 2017 was good but I am hoping for a better 2018. Let’s see how it goes.
Till then…
Think nonsense…
